Nature Does Not Hurry

... Yet Everything is Accomplished – Lao Tzu
(Click here for English version)

De Schaamte Voorbij
Daar lig je dan, met je broek op je enkels, een handdoekje op je billen, in een koude kamer zonder ramen te wachten op weer een té intieme kennismaking met een man die je niet kent. Een grappige man, ook nog, zo blijkt, eentje die middels zijn titel gerechtigd is lichaamsdelen te bepotelen waarvoor je willekeurig andere man met liefde naar de andere wereld helpt.

Gelukkig is Lief bij me om het voor me te doen mocht dat nodig zijn en OMG wat heb ik die man van mij al nodig gehad. Niet zozeer om mensen te meppen, maar als oeverloze steun en zelfs in deze situatie als ongegeneerde, luchtighoudende grappenmaker. Want reken maar dat het gênant is, zo'n onderzoek. Maar vermenigvuldig dat met de hoeveelheid pijn die ik sinds vrijdag heb geleden en de uitkomst is dat het je geen zak meer uitmaakt wie wat ziet, hoort, of leest, als die fucking pijn maar verdwijnt.

Gelukkig is dat op z'n retour, wat ook de echo en de behandelende arts op de spoed konden bevestigen. Maar mijn hemel, wat hebben wij een rotnachten gehad sinds vrijdag. Ik heb in een pijnroes geleefd die een alcoholroes zonder enige moeite overstijgt, and then some. Ik zal je de details besparen, maar laat me je dit vertellen dat je GVDse veel pijn moet hebben als je volledig schaamteloos deze lijfelijkheden met je toch al te leuke huisarts gaat delen.

Ook dat is wat de effecten van chemo met je doen. Moeiteloos.

Seau. En nu genoeg daarover. Dat de derde kuur ervoor is uitgesteld is kudt genoeg. Dat ik m'n team in de US heb moeten laten zitten in de drukste tijd van het jaar, is iets dat ik aan het einde van dit jaar nog steeds aan het goedmaken ben.

Vijf Mei - Bevrijdingsdag Wageningen
Zei ik eerder nog dat ik een andere kijk op vrouwen met een hoofddoek heb gekregen - en zij op mij - op het bevrijdingsfestival in Wageningen merkte ik dat ik als vrouw een compleet nieuwe markt aangeboord heb als hoofddoekendraagster. Op mijn tenen speurend naar een vriendin die drie kwartier eerder was gaan plassen en van wie nog immer ieder spoor bijster was, hoorde ik plots een vrolijke stem naast me: 'Hey, psst, hey, meisschje, meisschje, jij zoekt nog leuke man?'. Ik zweer je, alsof Najib Amhali zelf naast me stond, broekpiesend grappig klonk het. Zijn pretogen deden de rest, hoewel ik de benadering al te leuk vond om me opgelaten te voelen en vrolijk
antwoordde dat mijn Lief verderop op me wachtte.

En of het nou kwam omdat ik er zelf anders in stond, ik durf het niet te zeggen, maar die dag had ik heel sterk het idee dat mannen die me normaal geen blik waardig gunnen, ineens bijzonder geïnteresseerd waren in de vrouw achter de hoofddoek. Wat? Laat ik ons niet voor de gek houden, zo wás het ook. En ik vond het leuk ook, laat ik dat dan maar meteen bekennen, deze nieuwe vorm van respectvolle, luchtige, maar toch in de kern oprechte aandacht van mannen die normaal gesproken buiten mijn blikveld blijven - en ik buiten die van hen. En het is ook een keer wat anders dan de gemiddelde bouwvakker die niet kan laten je te verschreeuwen dat hij in al z'n scherpzinnigheid heeft opgemerkt dat je 'lâkkere tietuh' hebt. Ook leuk, en wee je gebeente als ze daarmee ophouden, dat ook dan weer:), maar anders. Toooch? :)

Dag lieve medevechterTs, ik ga genieten van de aankomende pijnloze dagen. Slapen, goed eten, sporten. Fit en sterk worden voor de derde kuur aankomende woensdag.

Kus voor nu.

__________
SUNDAY MAY 16 2010
Nature Does not Hurry
...Yet Everything is Accomplished – Lao Tzu

Beyond Shame
And then you find yourself, lying in a cold room without any windows, pants down, waiting for yet another too intimate aquaintance with a man you don’t know. A funny guy, so it seems, one who’s job entitles him to grope body parts for which in any other situation you’d lovingly help any other man travel to the next world.

Luckily Love is here to do that for me, in case that’s necessary and OMG, have I needed that wonderful man of mine these past months. Not so much for hitting people :), but for his endless support and making even these situations feel light and easy by joking around. Because you can be sure of it that these examinations are awkward. But multiply the awkwardness with the amount of pain I’ve had since last Friday and the outcome is that you don’t care one bit who sees, hears or reads what, as long as that friggin’ pain disappears.

I can gladly say that it’s on its return, which was confirmed by both the ultrasound and the doctor on the emergency aid. But my goodness, did we have some rough nights since last Friday. I’ve been intoxicated with pain that easily transcends any alcohol intoxication, and then some. I’ll spare you the details, but let me tell you that you seriously need to be in a lot of pain to completely blatantly share these physicalities with your already too good-looking GP.

Concluding: that’s also what chemo does to you. Going beyond shame. And then some. Effortless.

Well. Enough about that. It’s bad enough that the third treatment had to be postponed because of this. And that I had to let my team down in the busiest time of the year. I’ll be making up for that untill the end of this year.

May Fifth – Liberation Day Wagningen
Have I said earlier that my view on women with headscarves has changed – and their view on me – at the Liberation Day Festival in Wageningen I noticed I’m playing in a complete new league as a woman wearing a headscarf. While I was balancing on my toes, searching for a friend who went to the bathroom 45 minutes earlier and still hadn’t returned, I suddenly heard a cheerful voice besides me: “Hey, psst, hey, pwetty womann, hey, you looking for nice guy?”. I kid you not, it was like the Dutch comedian Najib Amhali (who is is known for the placing the behavior of immigrants in the Netherlands in a funny perspective, including his own) himself was standing right there besides me. It was pants-wetting (Ha! I Dutched it! :)) funny. His twinkling eyes did the rest, although I liked his approach already too much to feel awkward at all and I answered that my Love was waiting for me a few meters further on.

And whether it was because I looked at things differently that day, I’m not sure, but I strongly felt that certain men who normally wouldn’t even look at me, suddenly became very interested in me, the woman with the headscarf. What? Let me kid us not, that was exactly how it was. And I liked it, too, let me confess up to that immediately as well while we’re at it, this new way of respectful, light-hearted but still sincere attention of men who normally stay well out of my focus – and I out of theirs. And it’s a nice change of the average construction worker who can’t help himself shouting out that he, in all his cleverness, noticed that you’ve ‘got a nice rack’. It’s nice, too, and may they never stop whistling as we ladies pass by, but it’s different. Isn’t it? :)

Bye my sweat fellow fighters, I’m going to enjoy the upcoming painless days. Sleep, eat well, exercise. Getting fit and strong for the upcoming third treatment next Wednesday.

Kiss for now.